نقش ارتش در عملیات خیبر

کثر عملیات های طراحی شده و انجام گرفته در دوران جنگ تحمیلی به ویژه پس از سال اول جنگ، با همکاری و هماهنگی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی ایران به مرحله ی اجرا در آمده است. در ماه های اول تهاجم ارتش عراق به ایران، ارتش جمهوری اسلامی، سپاه پاسدران انقلاب اسلامی و نیروهای مردمی به منظور جلوگیری از پیشروی قوای دشمن در سرزمین های ایران، تمام سعی خود را کردند. اما دشمن بخش های وسیعی از نوار مرزی ایران و بعضی از شهرهای مهم مثل خرمشهر را در استان های جنوبی و غربی کشور به اشغال خود در آورد. اما از اوایل سال دوم جنگ، ارتش و سپاه با همکاری یکدیگر قرارگاه مشترک کربلا را تشکیل دادند و با به کارگیری قوای آزاد و توسعه ی توان رزمی خود برای بیرون راندن ارتش متجاوز عراق از خاک ایران، دست به عملیات های مشترک زدند. این شیوه ی اداره ی جنگ برای دو سال ادامه یافت و ایران موفق شد اکثر اراضی خود را از دست ارتش متجاوز عراق آزاد کند. در سال های بعد نیز همکاری های ارتش و سپاه در قالب های دیگری و به منظور پایان دادن به جنگ تحمیلی و در تعقیب قوای ارتش بعثی عراق ادامه یافت. در اواخر نیمه ی اول سال چهارم جنگ، عملیاتِ بزرگ خیبر که یکی از معروف ترین عملیات های دوران دفاع مقدس بود، انجام شد. در عملیات خیبر، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی عملاً نقش اصلی را در محور هورالهویزه بر عهده داشت و توانست به عمق مواضع ارتش عراق تا کنار رودخانة دجله در مسیر جاده ی بصره- بغداد پیشروی کند و دو جزیره ی مجنون را در آب های هور به تصرف در آورد. در این عملیات، ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز علاوه بر اجرای تک در محور زید، از عملیات سپاه به ویژه در حوزه ی ترابری و تأمین پوشش هوایی پشتیبانی کرد. در این مقاله با روشی توصیفی- تحلیلی به نقش و کارکرد قوای سه گانه ی ارتش جمهوری اسلامی ایران در جریان انجام عملیات خیبر پرداخته می شود.